Parijs – Roubaix

Hayman is de onverwachte winnaar.

Tsja, wie had dat gedacht. Hayman die op zijn oude dag nog Parijs – Roubaix wint, terwijl hij dit seizoen nog geen deuk in een pakje boter rijdt. Ik neem het niemand kwalijk dat ze Hayman niet in hun team hebben opgenomen.
En dan Boonen die tweede wordt, dat zou je op basis van zijn eerdere resultaten dit seizoen ook niet hebben verwacht, maar bij hem ligt het toch een ietspietsie anders. Hij had deze koers namelijk al vier keer gewonnen. Dus dat hij dit kan was op zich wel bekend.

De hele wedstrijd was trouwens ook weer mooi om naar te kijken. Ik vrees voor de Ardennen klassiekers, die vallen elk jaar zo tegen qua wedstrijdverloop en spanning en dat zal dit jaar niet anders zijn.
Een aantal favorieten zag zichzelf geconfronteerd met tegenslagen zoals valpartijen (Cancellara, Terpstra) of ziekte (Lars Boom). Maar Vanmarcke was wel van de partij in de finale. Samen met Boonen, Hayman, Stannard en Boasson Hagen leverde hij een mooie strijd. Vanmarcke leek op de kasseien ook de sterkste man en hij raakte ook wel een beetje weg, maar vier mannen die samenwerken bleek toch te veel voor hem. In het Velodrome bleek Hayman de sterkste te zijn. In de sprint legde hij de rest er op. Hij kon het zelf ook echt niet geloven toen hij over de finish kwam, maar ik denk dat een grote droom van hem werkelijkheid is geworden.

Drie mensen hebben Tom Boonen, maar alleen Sibrand heeft er nog iets extra’s bij: Boasson Hagen. Alberto en Hugo hebben dat niet en moeten het zelfs afleggen tegen Marnix en Maarten die Stannard en Boasson Hagen hebben.

Alberto blijft koploper en Marnix lost Hugo af als eerste achtervolger. Sibrand kon deze overwinning goed gebruiken en heeft de aansluiting gevonden met Paul en Frank. Al hebben die nog wel wat te overbruggen richting Maarten.

Het dreamteam:

De overwinningen:

Woensdag is de Brabantse Pijl. Tot dan!