Dwars door Vlaanderen

Yves Lampaert gaat op herhaling.

De koers begon met ‘goed’ nieuws voor Sibrand en Frank: Naesen moest er na een val uit met kniepijn, en ging naar het ziekenhuis voor controle. Hij heeft inmiddels het parcours voor zondag kunnen verkennen, maar lekker ging het nog niet. De verregende en daardoor zware koers kende meer afvallers, onder wie Viviani, Groenewegen (niet goed genoeg) en Van Aert (pech).

Maar goed, ook Dwars door Vlaanderen wacht op niemand. Na inspanningen van achtereenvolgens Tony Martin, Stybar, Degenkolb en Van Avermaet (ja, er was een mooi deelnemersveld) ontstond er een kopgroep van elf renners. De zwartgele Lotto’s zaten er niet bij, en deden in de achtervolging kilometers lang beulswerk. Nét toen ze aansloten, werd er opnieuw gedemarreerd, en kort daarna ontstond een kopgroep van vijf, wéér zonder TLJ: Vanmarcke, Lampaert, Boasson Hagen, Pedersen en een verrassende Mike Teunissen. Mede door de aanwezigheid van Terpstra en Stybar in de achtervolgende groep (waar nota bene ook Valverde makkelijk mee leek te rijden!) was al snel duidelijk dat deze vijf het zouden gaan redden.

In de slotkilometer was het klassiek loeren. Lampaert maakte daar bijzonder slim gebruik van: hij ging van kop af aan toen de anderen allemaal achterom keken. Toen zij uiteindelijk reageerden, was het veel te laat. Lampaert won, Teunissen pakte nog het sprintje voor plek twee.

Alberto wint met Stybar, Sibrand haalt weer een paar puntjes met Stuyven (die zowaar in alle vier de koersen punten pakte!). Marnix laat veel punten liggen zonder Vanmarcke, en ik voorspel dat dat niet de laatste zullen zijn, die is goed namelijk.

In de stand neemt Hugo nu afstand van Marnix.

Het dreamteam nog. Veel kanshebbers nog hier voor de eerste plaats. Démare heeft als voordeel dat hij ook in de Scheldeprijs goed uit de voeten kan, maar Sagan is daar ook niet kansloos. Nibali en Gilbert kunnen ook nog gaan scoren in het Waalse deel van het voorjaar.

En tot slot de etappes.