Rit 1: Brest – Plumelec

De eerste etappe in de Ronde van Frankrijk: met de column van Marnix en de eerste stand in de PP Tourpoule 2008.

Brest – eindelijk, we zijn begonnen!

‘Non, je pense non’, zegt mijn Bretonse buurman, als ik hem vraag of de eerste etappe gaat eindigen in een massasprint. Hij is twee jaar geleden vanuit Frankrijk naar Amsterdam verhuisd en heeft bijna z’n hele leven doorgebracht in Bretagne. ‘C’est le pays de Hinault, et le pays de petit montagne’, voegt hij er meteen ongevraagd aan toe. Van die wijsheid blijken ze zich in het peloton weinig aan te trekken, want al na een paar kilometer beginnen de schermutselingen en ontstaat de eerste kopgroep. Veertien renners mogen van de rest, voor zo lang als het duurt, doen wat goed is hun eigen ogen. En dus loopt de voorsprong stevig op, heeft Maarten Ducrot het over het nieuwe wielrennen, zet Posthuma zich namens de Rabo op kop, waarna een aantal andere ploegen volgen en keurig 16 kilometer voor finishplaats Plumelec komt alles weer bij elkaar. ‘Maar er is gekoerst en je voelt een verandering’, probeert Ducrot nog, terwijl er natuurlijk weer net als voorgaande jaren keurig vanuit de ploegleidersauto’s is gerekend, met dit voorspelbare verloop als logisch gevolg. En of dat erg, is maar de vraag, iets wat je niet kan zeggen van Soler. De Columbiaanse klimmer ontpopt zich meer en meer als de nieuwe ‘Alex Zulle’ van het peloton en kust bij bijna iedere gelegenheid het asfalt. Zijn verwondingen lijken mee te vallen, maar een goed klassement – hij werd vorig jaar elfde – wordt meteen een stuk lastiger. De finale van de koers laat zich vervolgens lezen als de finish van een lekkere voorjaarsklassieker. De weg loopt licht op en dus meld als eerst Stefan Schumacher zich met een demarrage a la Ekimov. Hij vergist zich, wordt bijgehaald en meteen klapt Kirchen er overheen. Met nog een bocht naar rechts en een mooi gaatje op de rest heeft hij de beste papieren, maar dan – mooi van boven af te zien – verlaat Valverde het wiel van ‘knecht’ Perreiro Sio en blaast over alles en Kirchen heen. Het geel en de etappewinst zijn voor hem, en morgen is het woord echt aan de sprinters, alhoewel.. ‘Demain? Pff, c’est difficile, mais en dimanche le Fransais sont toujours super!’. En dus zet m’n buurman in op Chavanel of Vogondy, na een monsterontsnapping. We zullen zien. Het is de romantiek tegenover de verlichting.

Marnix

1.     VALVERDE Alejandro
2.     GILBERT Philippe
3.     PINEAU Jérôme
4.     KIRCHEN Kim
5.     RICCO Riccardo
6.     EVANS Cadel
7.     SCHLECK Frank
8.     POZZATO Filippo
9.     FREIRE Oscar
10.   PEREIRO SIO Oscar

Geel: Valverde
Groen: Valverde
Bolletjes: Voeckler
Wit: Ricco

De eerste dagstand